-
1 odbijać
1. (-am, -asz); perf odbić; vt(światło, fale, obraz) to reflect; (piłkę: z powrotem) to return; ( o ziemię) to bounce; (pieczęć, stempel) to put; ( ślady) to leave; (więźnia, jeńca) to rescue, ( tynk) to hammer down; ( drukować) to print; ( odzyskiwać) to retake, to recapture2. vi( odłączać się od grupy) to break awayodbijać od czegoś — ( kontrastować) to stand out against sth
odbijać (od brzegu) — ( o łodzi) to set sail, to cast off
odbić komuś dziewczynę/chłopaka — to steal sb's girlfriend/boyfriend
* * *ipf.1. ( o zmianie kierunku) reflect, deflect; odbić piłkę return a ball; odbijać piłkę bounce a ball; odbijać głos reflect the voice, echo, resound, reverberate; odbijać światło reflect light.2. (= odzwierciedlać) reflect.3. (= otwierać) hit open, open; odbić butelkę pot. hit a bottle open.4. (= odrywać) break l. force open; break off, detach; odbijać tynk hammer down.5. (= uszkodzić, ranić) beat (up), rough up; odbić komuś nerki kidney punch sb.7. (= odpierać) ward off, repulse, repel; odbijać cios parry a blow.8. ( o statku) (= odpływać) set sail, depart.9. (= skręcać) turn; odbijać w prawo turn right.10. (= uwalniać) free, rescue; odbić więźniów/jeńców free l. rescue prisoners/prisoners of war.11. (= odzyskać własność) recapture, retake, win back.12. ( w tańcu) cut in on.13. pot. (= uwodzić cudzą żonę, dziewczynę) steal.14. (= powetować) recoup, make up for, compensate.15. odbić na kimś swój gniew vent one's anger on sb.16. (= kontrastować) contrast, differ ( od czegoś from sth).17. ( o broni palnej) recoil, kick back.18. pot. (= wariować) go crazy; szajba komuś odbiła sb went crazy l. berserk; palma komuś odbiła sb went crazy l. berserk.ipf.1. ( zmieniać kierunek) be reflected l. deflected; odbijać się jak groch od ściany fall on deaf ears; odbijać się głośnym echem reverberate.2. (= skakać) take off; odbić się od dna rebound, bounce back.3. (wytworzyć obraz w wodzie, szybie) be reflected.4. (= przejawiać się) manifest o.s.5. (= odciskać się) leave a trace, be impressed l. imprinted.6. przen. leave a mark, influence, have an impact on.7. (= odłączać się) break away, leave.8. pot. (= powetować sobie) recoup o.s., make o.s. up for.9. (= bekać) belch, burp.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odbijać
-
2 odbi|ć
pf — odbi|jać1 impf (odbiję — odbijam) Ⅰ vt 1. Fiz. to reflect [światło, ciepło, dźwięk]- śnieg odbija część promieni słonecznych snow reflects some of the sun’s rays2. (ukazać obraz) [lustro, woda, szkło] to reflect, to mirror [obraz, wizerunek, postać]- ich twarze odbite w tafli wody their faces reflected a. mirrored on (the surface of) water- lustro odbiło jego podobiznę the mirror reflected his image3. Sport (zmienić kierunek) to deflect [strzał, piłkę]; (w tenisie, badmintonie) to return [piłkę, lotkę] 4. (nanieść maszynowo) to print; (powielić) to (make a) copy of; (odcisnąć) to impress- odbić pieczęć na dokumencie to stamp a document, to impress a document with a stamp a. seal- maszyna, która odbija kolorowy wzór na koszulkach a machine which prints a coloured pattern on T-shirts- ślad dłoni odbity w glinie/na piasku an impression of a hand in clay/sand- odbić dokument/stronę na ksero(kopiarce) to xerox® a. photocopy a document/page- ulotki odbijane na powielaczu leaflets printed on a. produced by a duplicating machine5. (otworzyć) to prise [sth] open, to prise open, to pry [sth] open, to pry open US [skrzynię, drzwi]; to open [wieko, pokrywę] 6. (odkruszyć) to chip [sth] off, to chip off [farbę, rdzę, tynk] 7. (uszkodzić części ciała) to injure [nerkę] 8. (uwolnić) to retake, to recapture [miasto, twierdzę]; to rescue [zakładników, jeńca, więźniów] 9 pot. (uwieść) to take away [żonę, kochanka, dziewczynę]- najlepsza przyjaciółka odbiła mi chłopaka my best friend has taken my boyfriend away from me- brat odbił mi dziewczynę w tańcu my brother cut in while I was dancing with a girl10 (odkorkować) to hit hard the bottom of a bottle with the palm of the hand so as to loosen the cork Ⅱ vi 1. (oddalić się od brzegu) [kajak, łódź] to push off; [statek, jacht, załoga] to set sail- wskoczyła do pontonu i pośpiesznie odbiła od brzegu she jumped into a dingy and hurriedly pushed off- nasz statek odbił/odbiliśmy od przystani o zachodzie słońca our ship/we set sail and left the haven at sunset2. (wyładować) to vent, to take [sth] out [gniew, zły humor] (na kimś on sb)- odbijać na kimś swoje niepowodzenia a. porażki to take out one’s frustration on sb3. (skręcić) [kierowca, pojazd] to turn off (od czegoś sth); [droga, trasa] to diverge, to branch off (od czegoś from sth)- od głównej drogi odbiliśmy w prawo we turned off the main road to the right- ulica, przy której mieszkam, odbija od drogi przelotowej the street where I live branches off the main road a. through route4. (odłączyć się) to stray- kilka owiec odbiło od stada a few sheep strayed from the flock5. (o broni) to recoil Ⅲ v imp. 1. pot. (oszaleć) jemu/im odbiło he’s/they’re nuts pot., he’s/they’ve gone round the twist GB pot. 2. pot. (stać się zarozumiałym) odbiło mu/jej he’s/she’s got big-headed a. too big for his/her boots pot. Ⅳ odbić się — odbijać się 1. Fiz. [dźwięk, fale, promieniowanie] to reflect (od czegoś off sth) 2. (ukazać swój obraz) to be mirrored a. reflected- jej twarz odbiła się w lustrze her face was reflected in the mirror3. (uzewnętrznić się) [uczucia, stany] to show, to be noticeable- na jej twarzy odbiło się zadowolenie her face showed satisfaction4. (uderzyć i zmienić kierunek) [piłka, strzał] to rebound (od czegoś from sth); to bounce, to bound (od czegoś off sth)- kamień odbił się od ziemi/ściany i uderzył go w nogę a stone bounced off the ground/wall and hit his leg- piłka odbiła się od słupka i wpadła do bramki the ball rebounded from a post and landed in the goal5. (skoczyć) [osoba, zwierzę] to push with one’s legs (od czegoś against); to push oneself (od czegoś off sth)- chłopak/pies odbił się od ziemi i skoczył w kierunku piłki the boy/dog leapt from the ground and jumped towards the ball- kot odbił się tylnymi łapkami i wskoczył na parapet the cat used its hind legs to spring onto the window sill6. (zostawić ślad) to be impressed- na piasku odbił się ślad stopy a footprint was impressed in the sand7. (wywrzeć wpływ) to affect vt- taki tryb życia odbija się na zdrowiu such a lifestyle affects one’s health- sytuacja na rynku odbija się pozytywnie/negatywnie na nastrojach społeczeństwa the economic situation adversely/favourably affects public opinion8. (oddalić się) to stray, to wander away- na wycieczce odbił od grupy i zabłądził during the excursion he wandered away from the group and got lostⅤ odbić sobie — odbijać sobie (rekompensować) to make up for [straty, brak]- straciliśmy mnóstwo czasu, ale odbijemy to sobie we’ve lost a lot of time, but we’ll make up for it- musiał odbić sobie na sprzedaży zboża to, co stracił na mleku he had to make up a. compensate for the losses in the milk sales by making gains in grain salesⅥ odbić się — odbijać się v imp. (czknąć) mnie/dziecku odbiło się I/the child belchedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odbi|ć
-
3 wybi|ć
pf — wybi|jać impf (wybiję — wybijam) Ⅰ vt 1. (spowodować wypadnięcie) to smash, to break [okno, szybę]; to dislocate [palec, ramię]; to knock out [ząb]; to poke out [oko]; to knock out [korek z butelki] 2. Sport to knock away, to kick (out) [piłkę] 3. przen. (zakłócić) to disturb- wybić kogoś ze snu to disturb sb’s sleep, to bring sb out of their slumber- wybić kogoś z rytmu to put sb off (their stride)4. (przebić) to make, to knock out- wybić dziurę w ścianie/murze to knock out a hole in the wall5. pot. (wyryć) to inscribe, to imprint 6. (obić) to line [ściany] (czymś with sth); to cover [krzesło, kanapę] (czymś with sth)- pas wybijany ćwiekami a studded belt7. Muz. to beat, to beat out [rytm, takt] 8. (wskazać) [zegar] to strike [godzinę]; [licznik, taksometr] to ring [cenę, sumę]- zegar wybił ósmą the clock struck eight ⇒ bić9 (wycisnąć w metalu) to mint, to strike [medal, monety] ⇒ bić 10 (zabić) to wipe out, to kill off [oddział, bydło, muchy] 11 (zniszczyć gwałtownie) to destroy- grad wybił zboże na polu the hail destroyed the grain in the field12 pot. (przepalić) [urządzenie elektryczne] to blow [korki, bezpieczniki]- pralka wybiła bezpieczniki the washing machine blew the fusesⅡ vi (wydobyć się gwałtownie) [źródełko, woda] to gush out; [studzienka ściekowa] to overflow Ⅲ wybić się — wybijać się 1. (osiągnąć sukcesy) to make a mark, to make a name for oneself 2. (wydobyć się) [rośliny, woda] to push through, to come out 3. Sport (odbić się) to take off■ wybić komuś/sobie coś z głowy pot. to get an idea out of sb’s/one’s head, to knock sth out of sb’s/one’s head- wybić się ze snu to become wide awake- wybiła godzina czegoś książk. the time has come for sth- twoja/moja/jego (ostatnia) godzina wybiła your/my/his time is upThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wybi|ć
-
4 odbijać odbij·ać
-am, -asz; pf odbić1. vt1) (= odzwierciedlać) to reflect2) [piłkę] to return3) (o ziemię) to bounce4) [pieczątkę] to stamp5) (= zostawiać ślady) to leave6) (z niewoli) to rescue2. vi(= odłączać się od grupy) to break away3. odbijać się vr2) (ślad) to leave traces3) (piłka) to bounce (off), to deflectodbijać od czegoś (= odróżniać się) — to stand out against sth
См. также в других словарях:
odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… … Słownik języka polskiego
piłka — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. piłkałce; lm D. piłkałek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gumowa, skórzana lub wykonana z innego tworzywa sprężysta kula, zwykle wypełniona powietrzem lub czymś wypchana, o… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bekhend — m IV, D. u, Ms. bekhendndzie; lm M. y sport. «w tenisie ziemnym, stołowym i badmintonie: uderzenie piłki z lewej strony rakietą trzymaną w prawej ręce; w hokeju: strzał z lewej strony» Odbić piłkę bekhendem, z bekhendu. ‹ang.› … Słownik języka polskiego
skiksować — dk IV, skiksowaćsuję, skiksowaćsujesz, skiksowaćsuj, skiksowaćował, skiksowaćowany 1. pot. «zaśpiewać lub zagrać jakiś dźwięk fałszywie, kiksując» 2. sport. «w grach piłkarskich: źle odbić piłkę, tak że kierunek jej lotu staje się inny niż… … Słownik języka polskiego
wolej — m I, D. a; lm M. e, D. ów sport. «w tenisie: odbicie piłki będącej w locie przed dotknięciem przez nią podłoża; piłka odbita w taki sposób, lecąca w powietrzu» Odbić piłkę z woleja, wolejem. ‹ang.› … Słownik języka polskiego
wolej — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 7}} w tenisie: odbicie piłki z powietrza, zanim dotknie podłoża; piłka odbita w grze w ten sposób : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odbić piłkę z woleja. Mocny wolej. <ang.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odbijać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odbijaćam, odbijaća, odbijaćają, odbijaćany {{/stl 8}}– odbić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, odbijaćbiję, odbijaćbije, odbijaćbity {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rzucając… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… … Słownik języka polskiego
poodbijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, poodbijaćam, poodbijaća, poodbijaćają, poodbijaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odbijać coś wielokrotnie przez jakiś czas, dla rozrywki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poodbijać piłkę … Langenscheidt Polski wyjaśnień
aut — m IV, D. u, Ms. aucie; lm M. y sport. «sytuacja, gdy piłka wylatuje poza wytyczoną linię boiska lub kortu; miejsce poza linią boiska» Odbić, posłać piłkę na aut. Brać, wybijać piłkę z autu. Stać na aucie. ‹ang.› … Słownik języka polskiego
wyłożyć — dk VIb, wyłożyćżę, wyłożyćżysz, wyłożyćłóż, wyłożyćżył, wyłożyćżony wykładać ndk I, wyłożyćam, wyłożyćasz, wyłożyćają, wyłożyćaj, wyłożyćał, wyłożyćany 1. «wydobyć coś skądś i ułożyć, umieścić gdzieś, zwykle na widocznym miejscu» Wyłożyć rzeczy z … Słownik języka polskiego